DIDIER FRANÇOIS / BIO
Didier François werd geboren op 2 april 1969 in Brussel en woont en werkt nu in Mechelen (Antwerpen). Vanaf zijn jeugd is hij omringd met artistieke vibes. Zijn moeder, zelf schilderes, zorgde altijd voor een gezellige en levendige sfeer in het huis en verwelkomde veel bevriende kunstenaars. Didier's geest was echter constant verdronken in muziek, en op vierjarige leeftijd vroeg hij om viool te spelen. Verdronken door een fascinatie voor materie, vond Didier ook verlichting in beeldhouwkunst, een nieuw middel voor hem om zijn ware gevoelens te uiten, waar de technische aspecten van de viool leidden tot een haat-liefdeverhouding. Vandaag evolueerde dit dilemma in twee passies. Het is altijd dezelfde uitdrukking: “Of ik nu in de keuken sta, viool speel, verhalen voorlees aan mijn kinderen of een bronzen beeld afwerk: het is altijd dezelfde emotie, alleen op een andere manier uitgedrukt.”
Denken is een belemmering
Didier gelooft dat elke vorm van denken slechts een belemmering is van het creatieve proces. Het werk van François past in geen enkele conceptueel-academische stroming, maar is het resultaat van een sterke conceptuele denkoefening: Geïnspireerd door de kunst en spiritualiteit van stammen uit de oudheid maak ik sculpturen van brons, goud, zilver en ijzer. Zonder religieuze overtuiging heb ik ze gegoten met een 2000 jaar oude verloren was techniek. “Met een hogere kracht, net als een Christus- of een Boeddhabeeld, maak ik antropomorfe persoonlijkheden: wanneer mensen een van mijn sculpturen kopen, helpt de aanwezigheid ervan hen te herinneren aan hun persoonlijke pad en ze een boost te geven. Ken je de momenten waarop meester Obi-Wan Kenobi aan Luke Skywalker verschijnt om hem aan zijn pad te herinneren? Ik laad mijn creatie met positieve vibraties. Het is geen fufu of esoterisch fetisjisme, maar een nuchtere echte vibrationele cocktail van positieve frequenties. Ik heb nog geen kwantumfysische analyse gemaakt, maar ik weet zeker dat het allemaal meetbaar is.”
